Het initiatief voor plaatsing van deelhuisjes van Lokaal voor Lokaal verspreidt zich langzaam maar zeker naar andere plaatsen zoals Schaijk, Reek, Uden, Veghel en Keldonk. Het drietal Mira, Debbie en Marjo is blij dat het ook in andere plaatsen wordt opgepakt, maar hun focus blijft gericht op de eigen gemeenschap. Hiervoor hebben ze nog een aantal plannen op de plank liggen, zoals aan de slag met delen van spullen en kleding.
Het concept en logo (gemaakt door Arno van Ras) delen de dames graag om andere initiatiefnemers zo goed mogelijk op weg te helpen. Dat het concept niet overal letterlijk wordt overgenomen is volgens het drietal geen probleem. Iedere gemeenschap geeft er zo haar eigen kleur aan.
De drie initiatiefneemsters zien de nood met eigen ogen en zijn diep geraakt door wat armoede met een persoon kan doen. Stress is slecht voor iemands gezondheid en zou ook invloed hebben op de intelligentie. Voor arme gezinnen met kinderen is een kinderfeestje vaak niet mogelijk, de drie denken erover hoe ze hiermee aan de slag kunnen.
Ook op andere gebieden houden ze hun ogen open. Kinderen die de Nederlandse taal thuis niet veel spreken en dus nauwelijks leren, zogenaamde NT2 kinderen, kunnen 20 weken lang deelnemen aan de voorleesexpres. (Als je kind moeite heeft met taal, kan een vrijwilliger van de VoorleesExpress bij je thuis komen helpen, elke week een half jaar lang.) Maar dit is eenmalig en het probleem is dat de kinderen in het weekend aangeleerde Nederlands verleren. Daarom zoeken de dames naar structurele oplossingen hiervoor.
Een ander idee waar ze mee spelen is het opzetten van een eigen (deel)moestuin. Hierin zijn ze enorm geïnspireerd geraakt door een bezoek aan het bedrijf van Sjef van Dongen. De gedachte van Lokaal voor Lokaal is steeds om iets neer te zetten en zorgen dat het gaat lopen. Als dat lukt en het initiatief is levensvatbaar dan trekken de drie zich terug.
